معنی زبان برگشادن - جستجوی لغت در جدول جو

زبان برگشادن

لغت نامه دهخدا

زبان گشادن

زبان باز کردن، لب به سخن گشودن، آغاز گفتار کردن

فرهنگ فارسی عمید

زبان برگشودن

(چَ / چِ شُ دَ)

زبان برگشادن. آغاز سخن کردن:
ز سرتیزی آن آهنین دل که بود
بعیب پریرخ زبان برگشود.
سعدی (بوستان)

لغت نامه دهخدا

زبان بگشادن

(زَ دَ)

زبان بگشودن. زبان برگشادن. سخن گفتن. آغاز سخن کردن: و عالم بدین تهنیت زبان بگشاد. (سند بادنامه ص 14)

لغت نامه دهخدا

عنان برگشادن

(بَ یَ زَ دَ)

عنان اسب را سپردن. گذاردن که اسب آزادانه برود. رها کردن عنان اسب:
چو گفت این سخن در رکاب ایستاد
برآورد باز و عنان برگشاد.
نظامی

لغت نامه دهخدا

زبان برکشیدن

(زَ دَ)

عبارت از آن است که حیوان از شدت تشنگی یا گرمی زبان خود را از دهان بیرون می آورد. (خلاصۀ بهارعجم)

لغت نامه دهخدا

زبان گشادن

(کَ دَ)

لب به سخن باز کردن. سخن گفتن، آغاز گفتار کردن کودک. زبان باز کردن.
- زبان بر کسی گشادن، درباره او غیبگویی کردن. غیبت او را کردن:
جهاندار نپسندد این بد ز من
گشایند بر من زبان انجمن.
فردوسی.
رجوع به زبان شود

لغت نامه دهخدا

معنی زبان برگشادن - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما